Dinozordan Damlalar II

Son Yolculuk Bir söğüt şemsiyesinden uzak Ben karaelmas diyarının ihtiyar kızı Terli ellerimde ak saçlarım boyasız Yolculuğumda kömür karası dost oldu yıllardır Uzatmam ellerimi yine de… Şimdi duygularım kopacak İğde güle, dut reyhana karıştığında Duyar mısınız ölüme tutsaklığımızı Kendini kral, tanrıça sanan soytarı Bir an düşün, büyük sona ne çok yaklaştığımızı Yıllarda anılmayacak ne yazık, göçüp gidenler Bir ağıtlık yas esintisi kalan sokaklarda Şaraplı akşamlara sancılarımız hep gebe artık Unutmam diyen yalanlar, öyle güzel ki Kalmamış takvimlerde ayrılıkların tuzlu tadı Şimdi duyuyor musunuz sendeleyen serinlikleri yollarda En uzağında unutulmaz anılar yetim Siz de boyun büküyor musunuz, şiirlerimdeki yasa Haykıran kalemim toplayamazken kırıklarını Üç beş yıldızı peşine takıp, kurulmadan el üstündeki sala Diyebilir miyiz ki Dualarınızı esirgemeyin ardımızda…